gemeente Steenbergen | Verordening individuele studietoeslag Participatiewet Gemeente Steenbergen

Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen

Artikel 1.

1.

Alle begrippen die in deze verordening worden gebruikt en die niet nader zijn omschreven, hebben dezelfde betekenis als in de Participatiewet en de Algemene wet bestuursrecht.

2.

In deze verordening wordt verstaan onder:

• a.
  college: het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Steenbergen;
• b.
  wet: de Participatiewet;
• c.
  vermogen: het vermogen als bedoeld in artikel 34 van de wet op de aanvraagdatum;
• d.
  individuele studietoeslag: de toeslag als bedoeld in artikel 36b van de wet;
• e.
  minimumloon: het bruto minimumloon als bedoeld in artikel 8, lid 1, sub a, van de Wet minimumloon en en minimumvakantiebijslag.

Hoofdstuk 2. Voorwaarden

Artikel 2.

Een verzoek om een individuele studietoeslag wordt ingediend middels een door het college vastgesteld formulier.

Artikel 3.

1.

Tot de doelgroep van de individuele studietoeslag behoort de persoon van 18 jaar en ouder die recht heeft op studiefinanciering op grond van de Wet studiefinanciering 2000 of een tegemoetkoming op grond van hoofdstuk 4 van de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten, geen in aanmerking te nemen vermogen heeft alsmede niet in staat is het wettelijk minimumloon te verdienen, doch wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft.

2.

Geen recht op een individuele studietoeslag heeft de persoon, als bedoeld in lid 1, die niet daadwerkelijk studiefinanciering dan wel een tegemoetkoming ontvangt.

3.

Geen recht op een individuele studietoeslag heeft de persoon, als bedoeld in lid 1, aan wie in de periode van 12 maanden onmiddellijk voorafgaande aan zijn verzoek, een individuele inkomenstoeslag is verleend.

Artikel 4.

Het college wint advies in bij het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen met betrekking tot het oordeel of een persoon niet in staat is tot het verdienen van het wettelijk minimumloon, maar wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft.

Artikel 5.

• 1.
  De individuele studietoeslag wordt toegekend voor een periode van 12 maanden en vangt aan op de eerste dag dat aan de voorwaarden als bedoeld in artikel 3, lid 1, van deze verordening wordt voldaan, maar niet eerder dan op de datum van het verzoek om een individuele studietoeslag.
• 2.
  De individuele studietoeslag wordt als één bedrag uitbetaald en bedraagt:
  • a.
    € 1.200,00 voor een persoon van 18 jaar, 19 jaar of 20 jaar;
  • b.
    € 1.800,00 voor een persoon van 21 jaar en ouder.
• 3.
  De leeftijd op de aanvraagdatum is bepalend voor de hoogte van de individuele studietoeslag.
• 4.
  De in lid 2 vermelde bedragen worden elk jaar per 1 januari aangepast met het percentage waarmee het minimumloon ten opzichte van 1 januari van het voorafgaande jaar is gestegen.

H oofdstuk 3 . Slotbepalingen

Artikel 6.

Zo nodig stelt het college ter uitvoering van deze verordening nadere beleidsregels vast.

Artikel 7.

Door of namens het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de belanghebbende worden afgeweken van de bepalingen in deze verordening, indien toepassing hiervan tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.

Artikel 8.

Deze verordening kan worden aangehaald als ”Verordening individuele studietoeslag Participatiewet”.

Artikel 9.

Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 januari 2015.

Steenbergen, 18 december 2014

De raad voornoemd,

de griffier de voorzitter

drs E.P.M. van der Meer J.A.M. Vos

Algemene toelichting

In de Participatiewet wordt de individuele studietoeslag geïntroduceerd. De individuele studietoeslag is een toeslag voor studenten met een beperking. Deze regeling is afgeleid uit de ‘nieuwe Wajong’ (instroom na 2010).

Via een studie kunnen mensen hun kennis vergroten. Ook is een diploma een bewijs tegenover werkgevers dat iemand gemotiveerd is en veel in zijn mars heeft. Zeker dit laatste is belangrijk voor mensen met een arbeidshandicap. Werkgevers zijn vaak huiverig om hen in dienst te nemen. De drempel om een contract aan te bieden is lager als een werkgever ziet dat iemand met succes een studie heeft afgerond. Mensen met een arbeidshandicap hebben een extra steuntje in de rug nodig als het gaat om studeren. Voor hen is de drempel om te lenen een stuk hoger, omdat de kans op een baan later lager is. Een studieregeling stimuleert deze mensen om toch de stap te zetten om naar school te gaan of een studie te gaan volgen. Ook biedt het een financiële compensatie voor het feit dat het voor deze groep vaak moeilijk is om de studie te combineren met een bijbaan. Deze studenten kunnen een beroep doen op de gemeente voor een individuele studietoeslag.

De individuele studietoeslag is een vorm van bijzondere bijstand. De individuele studietoeslag is niet gerelateerd aan bepaalde kosten. Het is een inkomensondersteunende maatregel voor personen van wie is vastgesteld dat ze niet in staat zijn het minimumloon te verdienen, doch wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie hebben.

De nieuwe Participatiewet legt de gemeenteraad de verplichting op in een verordening regels vast te stellen over het verlenen van een individuele studietoeslag. In ieder geval is verplicht in de verordening op te nemen wat de hoogte van de individuele studietoeslag is en met welke frequentie deze toeslag wordt uitgekeerd (bijvoorbeeld jaarlijks of maandelijks). De voorwaarde dat iemand niet in staat moet zijn om het minimumloon te verdienen, is dezelfde voorwaarde als voor de doelgroepbepaling voor loonkostensubsidie. Gemeenten kunnen dus met dat zelfde instrumentarium bepalen of dit het geval is voor iemand die een aanvraag doet voor een individuele studietoeslag.

De vereisten om voor een individuele studietoeslag in aanmerking te komen zijn:

• -
  18 jaar of ouder;
• -
  recht op studiefinanciering op grond van de Wet studiefinanciering 2000 of recht op een tegemoetkoming op grond van hoofdstuk 4 van de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten;

• -
  geen in aanmerking te nemen vermogen als bedoeld in artikel 34 van de Participatiewet;
• -
  niet in staat zijn tot het verdienen van het wettelijk minimumloon, doch wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie hebben.

De individuele studietoeslag wordt voor 12 maanden toegekend en in één bedrag uitbetaald. De studietoeslag is zo onbelast en telt niet mee bij de vaststelling van inkomensafhankelijke regelingen als bijvoorbeeld de huur- en/of zorgtoeslag. Indien wordt gekozen voor periodieke uitbetaling van de individuele studietoeslag, bijvoorbeeld per maand, is sprake van een periodieke verstrekking van bijzondere bijstand. Bij periodieke betaling van deze studietoeslag dient rekening te worden gehouden met de fiscale gevolgen. Volgens de ’Rekenregels en handleiding loonheffingen over bijstandsuitkeringen 2014’ is periodieke bijzondere bijstand die niet bestedingsgebonden is maar inkomensaanvullend, namelijk een belaste verstrekking. Eenmalige bijzondere bijstand is een onbelaste verstrekking.

Artikelgewijze toelichting

Artikel 1.

In dit artikel worden definities gegeven van begrippen die in de verordening voorkomen en waarvan het van belang is dat er telkens hetzelfde onder wordt verstaan. In een aantal gevallen wordt verwezen naar definities in de wet om ervoor te zorgen, dat er zoveel mogelijk aansluiting blijft bij de wetgeving die van toepassing is.

Artikel 2.

Onder aanvraag verstaat artikel 1:3, lid 3, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) een verzoek van een persoon om een besluit te nemen. Een aanvraag dient in beginsel schriftelijk te worden ingediend (artikel 4:1 van de Awb). Om onduidelijkheid te voorkomen omtrent de wijze waarop het verzoek als bedoeld in artikel 36b, lid1, van de Participatiewet moet worden ingediend, bepaalt artikel 2 van deze verordening dat het verzoek moet worden gedaan middels een door het college vastgesteld formulier. Een verzoek wordt dan gezien als een aanvraag zoals bedoeld in afdeling 4.1.1 van de Algemene wet bestuursrecht.

Artikel 3.

De doelgroep is in feite iedereen die aan de criteria voldoet, welke in deze verordening nader zijn ingevuld.

Met de koppeling aan het daadwerkelijk ontvangen van studiefinanciering of een tegemoetkoming is het aantal keren, dat de belanghebbende recht kan doen gelden op een individuele inkomenstoeslag, gemaximeerd. De maximale termijn voor studiefinanciering of een tegemoetkoming is afhankelijk van het niveau en de duur van de studie.

Als sprake is van gehuwden die allebei afzonderlijk voldoen aan de voorwaarden voor een individuele studietoeslag, komen zij afzonderlijk in aanmerking voor een individuele studietoeslag.

Artikel 4.

Het betreft advies om vast te stellen of een persoon niet in staat is tot het verdienen van het wettelijk minimumloon, doch wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft. Dit criterium is hetzelfde als bij de doelgroepbepaling voor loonkostensubsidie. Vandaar de inschakeling van het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen (UWV). In de praktijk zal mogelijk kunnen worden volstaan met een afwijzende beschikking van het UWV op een aanvraag voor een Wajong-uitkering vanwege geen duurzaam volledige arbeidsongeschiktheid, als hieruit valt op te maken, dat belanghebbende niet in staat is het wettelijk minimumloon te verdienen, doch wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft. Slechts bij de eerste aanvraag van een persoon voor een individuele studietoeslag dient het UWV te worden ingeschakeld. Bij vervolgaanvragen voor een dergelijke toeslag kan, wat betreft het niet in staat zijn tot het verdienen van het wettelijk minimumloon, worden volstaan met een verwijzing naar de eerste aanvraag, tenzij er beweegredenen zijn om opnieuw advies in te winnen.

Artikel 5.

De individuele studietoeslag wordt gerelateerd aan die component van de studietoeslag die de student geacht wordt zelf bij te verdienen of te lenen bij de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO), zoals uiteengezet in hoofdstuk 3 van de Wet Studiefinanciering 2000. Dit is immers dat deel van de studiefinanciering dat de student zelf dient in te brengen door te werken of te lenen en vormt dat deel van de studiefinanciering dat voor arbeidsgehandicapten een drempel kan vormen om te gaan studeren. Uit oogpunt van bijstandsverlening alsmede om studenten met een arbeidshandicap niet te bevoordelen ten opzichte van studenten zonder arbeidshandicap, wordt er voor gekozen de individuele studietoeslag te stellen op een lager bedrag. Het is immers ook voor studenten zonder arbeidshandicap niet altijd mogelijk om zelf bij te verdienen, omdat zij al hun tijd en aandacht nodig hebben om de studie succesvol te doorlopen. Deze studenten dienen ook te lenen. Gelet op de systematiek van de bijstandsnormen is gekozen voor een onderscheid tussen personen in de leeftijd van 18 t/m 20 jaar en personen van 21 jaar en ouder. Met de verlening van een studietoeslag van € 1.200,00 respectievelijk € 1.800,00 meent het college de drempel om te studeren voor arbeidsgehandicapten aanzienlijk te verlagen.

Als een persoon op enig moment na de aanvraag gedurende de lopende periode van 12 maanden niet meer aan de voorwaarden voldoet, heeft dat geen gevolgen voor het recht op een individuele studietoeslag.

Om te voorkomen dat de verordening enkel om indexatie van de bedragen moet worden aangepast, is de bepaling opgenomen de hoogte van de bedragen jaarlijks automatisch mee te laten bewegen met het minimumloon waaraan ook de bijstandsnormen zijn gekoppeld. Daar de bijstandsnormen in beginsel twee maal per jaar worden geïndexeerd en de individuele studietoeslag slechts eenmaal, wordt steeds een vergelijking gemaakt met de individuele studietoeslag per 1 januari van het voorafgaande jaar.

Artikel 6.

De individuele studietoeslag is een bijzondere vorm van bijzondere bijstand. Het verlenen van een individuele studietoeslag is een discretionaire bevoegdheid van het college. Hierin ligt besloten, dat het college binnen de grenzen van een redelijke beleidstoepassing zo nodig nadere regels kan stellen.

Artikel 7.

Dit artikel behoeft geen nadere toelichting.

Artikel 8.

Dit artikel behoeft geen nadere toelichting.

Artikel 9.

Dit artikel behoeft geen nadere toelichting.